IN MEMORIAM door A. Segers, ere RC4
(op vraag van de Nationale Coördinator)
Op vrijdag 5 januari 2018 heeft onze Probuscollega Louis Croonen ons verlaten na een lange strijd tegen zijn voortschrijdende ziekte. Fysisch ging het steeds minder maar mentaal gaf hij geen krimp. Steeds alert gebleven, de laatste maanden nagenoeg blind, aan zijn rolstoel gekluisterd na een zware val maar steeds met de GSM in de hand en de telefoonnummers opgeslagen in zijn feilloos geheugen, nooit klagend maar wel hunkerend naar een volgend bezoek.
Afscheid nemen bij een bezoek aan Louis moest steeds eindigen met de belofte om spoedig terug te komen. Geboren in Genk op 10 januari 1934 groeide hij op in de tuinwijk, de zogenaamde cité, van de kolenmijn van Winterslag waar het Frans destijds de voertaal was, zeker in het kadermilieu. Daar heeft Louis als Vlaamse jongen ervaren dat het in deze omgeving nodig was degelijk Frans te kunnen spreken om enige erkenning te krijgen en niet vernederd te worden. Daar heeft hij besloten dat hij het nodige zou doen om Frans te kunnen spreken zoals de besten. Wij allen die hem later hebben gekend, kunnen getuigen dat zijn Frans inderdaad vlekkeloos was.
Na zijn humaniora aan het Klein Seminarie in Sint-Truiden en zijn passage aan de KUL (richtingen Rechten en Geschiedenis) doet hij zijn legerdienst waar hij Mark Eyskens leert kennen. Op 1 maart 1959 begint hij aan zijn beroepsleven als directiesecretaris in de drukkerij en uitgeverij Altiora van de Norbertijnen in Averbode. Altiora is een verlieslatend bedrijf dat vrome kinderboeken uitgeeft en dat door Louis in korte tijd wordt gereorganiseerd en zeer winstgevend wordt gemaakt o.m. door massaal drukwerk voor de reclamewereld.
Maar Louis is een jobhopper. Na 4 jaar Averbode vertrekt hij in 1963 naar “Het Belang van Limburg” en wordt er commercieel directeur. Daar zal hij blijven tot 1971. In deze periode zal hij op verzoek van Limburgse gouverneur Roppe uitgestuurd worden naar Detroit om er de kandidatuur van Genk te verdedigen als locatie voor een nieuwe Fordfabriek die er dan ook gekomen is (en ondertussen al weer gesloten en afgebroken).
Daarna gaat Louis aan de slag in de bankwereld bij Paribas, daarna bij Prominvest en in 1980 wordt hij commercieel directeur voor de factoring bij de Generale Bank waar hij zal blijven tot 1985. In 1986 keert hij terug naar de perswereld als verantwoordelijke uitgever van Humo waar hij zijn carrière wel beëindigt in 1997 maar nog meer dan voldoende mandaten bewaart om zich te kunnen bezighouden.
In een biografie zegt Louis “Ik heb blakende ijver gekoppeld aan een dosis geluk” Die dosis geluk zal wel kloppen voor wat betreft zijn loopbaan maar privé heeft hij ook meer dan zijn deel tegenslag gehad met het overlijden van zijn jonge zoon Steven. Alles heeft Louis geprobeerd om hem te redden, tot zelfs een behandeling in de VS maar tevergeefs. Het heeft geleid tot de stichting van “De Kleine Prins”, een vzw die zich bekommert om het lot van kankerpatiëntjes en hun familie, een vzw waarvan Micheline Lenaerts, de overleden echtgenote van Louis, het bezielende boegbeeld is geweest.
In 1995 doet Louis zijn intrede bij Probus Genk. Hij heeft zijn reputatie mee en er wordt graag gebruik gemaakt van zijn talrijke relaties om interessante bezoeken te organiseren en goede en bekende sprekers te strikken voor een lezing. Het grotere werk voor Probus moest evenwel nog komen. Toen een opvolger gezocht werd voor André Haumont, ontslagnemend lid van het toenmalig Nationaal Comité, moest Louis geen tweemaal nadenken en stelde zich onmiddellijk kandidaat zodat hij vanaf 2002 kon optreden als Regionaal Coördinator van Probus Regio 4 (Limburg/Vlaams-Brabant). Dit zou hij blijven tot juni 2007 om daarna tot einde 2009 het mandaat van Nationaal Coördinator op te nemen, een opdracht die hij op een zeer professionele manier heeft uitgevoerd.
Tijdens zijn nationaal mandaat steeg het aantal clubs van 93 naar 101, werden de eerste stappen gezet in de richting van een moderne website en werd de procedure voor toekenning van het ereteken George Dick volledig uitgewerkt. Onder zijn bewind werden de Nationale Dagen 2008 (Mons-Sud) en 2009 (Antwerpen) met groot succes georganiseerd.
Vrij snel na zijn afscheid als Nationaal Coördinator kreeg hij meer problemen met zijn gezondheid maar bleef toch zeer actief via GSM. Het werd pas echt moeilijk toen Micheline, zijn “moeke”, ook begon te sukkelen en overleed in februari 2017. Nu hebben we afscheid genomen van Louis, van ‘Bompa’ zoals hij in de familie werd genoemd. Hij moge in vrede rusten aan de overkant. De Nationale Coördinator, alle leden van het C.I.C. en al zijn vrienden van de grote Probusfamilie rouwen om Louis en bieden zijn familie, vrienden en de Probusvrienden van zijn club Genk hun oprechte deelneming bij het heengaan van die “grote meneer” Louis Croonen.